Pierwsze informacje na temat naleśników w Polsce pochodzą z XVI w. Były częstym staropolskim pożywieniem. Pierwotnie robiono je z gruboziarnistej mąki żytniej i pieczono bezpośrednio na płycie kuchennej, przez co były nieco grubsze i bardziej suche.

Ziemia kornicka leży na pograniczu kultur i narodów. Zapoczątkowane w drugiej połowie XIV wieku skomplikowane procesy migracyjne sprawiły, że ścierały się tu wpływy polskie, litewskie i rusińskie. Znalazło to też odzwierciedlenie w kuchni tego regionu, przez co potrawy przyrządzane przez kornickie gospodynie są charakterystyczne tylko dla tego regionu Mazowsza. Naleśniki starokornickie to potrawa przygotowywana dawniej przez kobiety z Kornicy obowiązkowo raz w tygodniu w piątek. Podstawą tej potrawy jest ciasto na bazie mleka i mąki z dodatkiem jaj, soli, cukru. „Naleśniki smażono na patelni, którą wcześniej smarowano skórką od słoniny, aby się nie przykleiły, a potem kładło się na talerzu, aby równo je posmarować. (…) Wyrabiało się farsz z sera, cukru i żółtek, którym smarowano naleśniki. Następnie składano go w kopertę i smażono na masełku tak, aby zarumieniły się z jednej i z drugiej strony” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Nowych Szpaków). Dzisiaj naleśniki starokornickie przygotowuje się nie tak często jak dawniej, ale nadal są przysmakiem dzieci i dorosłych. Ponadto naleśniki starokornickie prezentowane są na wielu pokazach kulinarnych na terenie naszej gminy i poza nią.