Zgodnie z prognozami, w 2030 r. liczba seniorów na naszym kontynencie będzie wynosiła około 150 mln osób, z czego w Polsce ich grono osiągnie liczbę około 10 mln. Biorąc pod uwagę utrzymujące się tempo zmian demograficznych, w połowie stulecia liczba osób w wieku emerytalnym obejmie połowę populacji Europy.

Ta sytuacja tworzy nowe obszary potrzeb społecznych – konieczność opracowania powszechnych, kompleksowych i ustandaryzowanych procedur postępowania, dedykowanych osobom w wieku senioralnym, a także zapewnienia im szerokiego wachlarza wysokiej jakości usług, odpowiadających ich preferencjom. Ważnym zadaniem polityki senioralnej jest gromadzenie i wymiana informacji o działaniach podejmowanych na rzecz seniorów przez instytucje i organizacje mające w swoich kompetencjach zadania dla tej grupy wiekowej w gminach i powiatach.

Takie są fakty

Prognozy Głównego Urzędu Statystycznego dotyczące struktury społecznej województwa mazowieckiego na lata 2015–2020 ukazują dalszą tendencję zmniejszania się udziału osób młodych w społeczeństwie przy jednoczesnym wzroście liczby osób starszych. Już od roku 2020 osoby w wieku 0-39 lat stanowić będą niecałe 48 proc., a w roku 2035 – tylko 40 proc. Prognozowane dane przedstawione przez GUS potwierdzają, że polityka senioralna będzie stawać się z upływem czasu coraz ważniejsza.

Społeczeństwo się starzeje. I jest to fakt, z którym właściwie nie ma co polemizować. W województwie mazowieckim blisko 22 proc. mieszkańców to ludzie w przedziale wiekowym 60–80 lat i więcej. Sytuacja ta jest wyzwaniem, któremu można sprostać dzięki współpracy z samorządami lokalnymi i organizacjami pozarządowymi. Wymaga ona jednak prowadzenia aktywnej i kompleksowej polityki senioralnej, opartej na długofalowych działaniach państwa, przy aprobacie, zaufaniu i uczestnictwie całego społeczeństwa, w tym organizacji przedstawicielskich osób starszych.

Istotny głos

Od wielu lat trwa proces konsolidacji środowisk senioralnych, którego ukoronowaniem jest  Obywatelski Parlament Seniorów (OPS). Wniósł on istotny wkład w rozwój społeczeństwa obywatelskiego w Polsce. Brał udział w konsultacjach społecznych w ramach procesu stanowienia prawa, diagnozował sytuację osób starszych, a także oceniał efektywność wprowadzanych rozwiązań w obszarze polityki senioralnej. OPS I kadencji skoncentrował swoje działania na zwiększeniu reprezentatywności środowisk senioralnych w strukturach, co obecnie pozwoli na udział delegatów z kolejnych ogólnopolskich organizacji oraz grup lokalnych.

Powołanie sejmowej Komisji Polityki Senioralnej w 2014 r. było wielkim sukcesem środowisk senioralnych, tym bardziej, że późniejsza współpraca z tym organem przebiegała niezwykle twórczo i konstruktywnie oraz stanowiła nieocenione wsparcie strategii OPS I kadencji. Niestety, obecna Komisja Polityki Senioralnej zawiodła, a doświadczenia ostatnich miesięcy pokazały, że znalazła się ona
na niebezpiecznym zakręcie.

Nowa kadencja

Jednym z kierunków strategii OPS na II kadencję jest utworzenie delegatur regionalnych. Ich rolą, z jednej strony byłaby decentralizacja decyzyjności prezydium i uaktywnienie działalności regionalnej, z drugiej – konsolidacja działań OPS z polityką regionalną kreowaną na poziomie wojewódzkim i gminnym, ale także pozyskiwanie do współpracy innych organizacji, niemających jeszcze swoich przedstawicieli w OPS. Niezwykle pozytywnym zjawiskiem jest też otwartość władz samorządowych na współpracę z regionalnymi strukturami OPS. Mazowiecką strukturę Obywatelskiego Parlamentu Seniorów i jej działania honorowym patronatem objął Marszałek Województwa Mazowieckiego Adam Struzik. Inicjatywę wsparła też Pełnomocnik Zarządu Województwa Mazowieckiego ds. Polityki Senioralnej Barbara Kucharska.