Bardzo często pasażerowie znajdujący się na pokładzie samolotu bądź ci dopiero oczekujący na lot, mogą obserwować pracę, jaką wykonuje koordynator follow me. Ma charakterystyczny jaskrawożółty kombinezon, słuchawki na uszach i „pałki-latarki” w rękach.

Służba koordynacji naziemnego ruchu lotniczego, nazywana jest follow me (ang. podążaj za mną). Często można też spotkać określenie „marszałek”, które wzięło się od angielskiego słowa marshaller. To z kolei tłumaczymy jako „sygnalista”, czyli osoba, która za pomocą ustalonych znaków ustawia statek powietrzny na stanowisku.

Praca koordynatora polega na wykonywaniu czynności nawigacyjnych samolotów kołujących po polu manewrowym lotniska w taki sposób, aby zapewnić bezpieczeństwo. Po wylądowaniu statku powietrznego marshaller ma za zadanie poprowadzić go na wcześniej wskazane stanowisko postojowe za pomocą prostych sygnałów, które wydaje pilotowi samolotu. Sygnałów jest blisko 25 i są one związane przede wszystkim ze wskazaniem kierunków jazdy, kierunku podlotu, wyłączenia bądź uruchomienia silników, zatrzymania, włączenia, wyłączenia hamulców itd. Zadania follow me można łatwo określić poprzez zasadę 3xU:

• ustawianie samolotów na płytach postojowych w sposób, który umożliwia manewrowanie oraz obsługę samolotów,

• ułatwianie pilotom wykonywania manewrów na płycie postojowej lotniska poprzez wskazywanie bezpiecznych kierunków jazdy,

• ubezpieczanie statków powietrznych w momencie kołowania obok przeszkód stałych bądź ruchomych.

Poza tym follow me nadzorują bezpieczeństwo ruchu w obrębie płyt postojowych: zajmują się  prowadzeniem statków powietrznych zgodnie z instrukcjami wieży kontroli lotów, monitorowaniem oraz zarządzaniem stanowiskami postojowymi, w tym wypatrywaniem FOD (foreign object damage – z ang. uszkodzenia spowodowane przez obce obiekty). Ze względu na różnorodność przyczyn zderzeniowych, w których uderzenie ciała obcego powoduje uszkodzenie konstrukcji samolotu, mają one wspólną nazwę w języku angielskim. Pomimo występującego zróżnicowania przyczyn kolizji, większość, czyli około 90 proc. tego typu uszkodzeń samolotów, bezpośrednio powodują ptaki.

Właściwy przebieg naziemnych operacji lotniczych jest regulowany odpowiednimi przepisami prawa, m.in. Prawem lotniczym oraz wskazówkami ujętymi w Konwencji Chicagowskiej ICAO z 1944 r. wraz z późniejszymi zmianami, a także wewnętrznymi instrukcjami lotniskowymi.