Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie od ponad 23 lat prowadzi działania służące ratowaniu przyrody. By ocalić ptaki, wydał prawie 2 mln zł.

Zaburzenia powodowane przez człowieka w środowisku naturalnym dotykają również ptaki. Jedne gatunki są na wymarciu lub drastycznie spadła ich liczebność, inne mnożą się i zajmują nowe siedliska, co również ma niekorzystny wpływ na równowagę w naturze.

Platformy na gniazda

Intensywna urbanizacja, związana z nią wycinka terenów zielonych i osuszanie podmokłych sprawiają, że widzimy coraz mniej gatunków ptaków. Pozostają te, które dają sobie radę w środowisku miejskim, jak krukowate czy gołębie. Mimo wymogów prawa, tworzenia rezerwatów i działań organizacji ekologicznych, sytuacja budzi niepokój. Stąd tak ważna jest czynna ochrona ptaków dla utrzymania różnorodności gatunków.

WFOŚiGW w Warszawie od wielu lat dofinansowuje zadania związane z zachowaniem gatunków występujących na terenie województwa mazowieckiego. Do tych przedsięwzięć należy m.in. ochrona gniazd, monitoring ptaków, zapewnienie właściwych warunków bytowych (w tym bazy żerowej) dla cennych okazów ornitofauny wodnej i wodno-błotnej, przenoszenie zagrożonych gniazd na specjalne platformy gniazdowe oraz konserwacja istniejących gniazd.

Chronią liczne gatunki

Dzięki pieniądzom ze środków WFOŚiGW w Warszawie możliwa była ochrona takich gatunków jak cietrzew, błotniak łąkowy, kulik wielki, bocian biały, rybitwa czarna i rzeczna, sieweczka obrożna i rzeczna, zimorodek, ohar, sowa (płomykówka, pójdźka i uszata), pustułka oraz kraska. Tylko w latach 2014–2017 fundusz wsparł finansowo realizację 35 tego typu zadań kwotą prawie 2 mln zł,
w formie bezzwrotnych dotacji.

Dlaczego i jak chroni się ptaki?

Celem ochrony gatunkowej jest zapewnienie przetrwania we właściwym stanie dziko występujących, rzadkich, endemicznych, zagrożonych wyginięciem gatunków, ich siedlisk i ostoi, a także zachowanie różnorodności gatunkowej i genetycznej. Ochronie podlega np. bielik, puchacz, bocian czarny. Nie wolno ich zabijać, hodować i przetrzymywać, nabywać, przesiedlać, wywozić poza granice kraju (żywych ani martwych okazów, ich jaj i gniazd), płoszyć, a nawet fotografować w okresie ochronnym.