Od 28 czerwca do 12 lipca br. po raz dziewiętnasty spotykają się w orońskich pracowniach osoby z upośledzeniem wzroku i słuchu. Możliwość uczestniczenia w warsztatach i działalność artystyczna są dla osób żyjących w ciszy i ciemności przede wszystkim okazją do wyrażenia poprzez sztukę swoich emocji, przeżyć i nastrojów.

Praca z gliną i tworzenie rzeźb to znakomita forma rehabilitacji poprzez sztukę. Jej owocem jest satysfakcja, wzrost poczucia własnej wartości, a przez to również odbudowanie oraz umocnienie więzi z innymi ludźmi. Wątkami podejmowanymi najczęściej przez uczestników warsztatów są portrety, autoportrety, przedstawienia zwierząt, postaci mitologicznych, bohaterów bajek, abstrakcje, a także rzeźby o tematyce religijnej.

Dotychczas powstałe rzeźby prezentowane były na wystawach, m.in. w galerii ZPAP, Zamku Ujazdowskim w Warszawie, Centrum Kultury Polskiej w Budapeszcie oraz w galeriach wielu miast na terenie całej Polski. W tegorocznej edycji warsztatów uczestniczy 13 osób głuchoniewidomych i 9 opiekunów.

Pierwsze terapeutyczno-twórcze warsztaty dla głuchoniewidomych artystów amatorów odbyły się w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku w 1990 r. z inicjatywy rzeźbiarza Ryszarda Stryjeckiego, który jest opiekunem kolejnych edycji spotkań. Organizatorem rzeźbiarskich plenerów w Orońsku jest Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym. Towarzystwo realizuje wiele przedsięwzięć z myślą o rehabilitacji i szeroko rozumianym wsparciu swoich podopiecznych.