Ryszard Kowalski

Śmiejmy się z czasu

Wspomniałaś o czasie, że taki okrutny!

Zamienia radości na finisz za smutny.

Zamienia pantofle na cieple bambosze

i plecy na pałąk zamienia po trosze.

Na gładkości bruzdy ostrym rylcem ryje,

rzuca jakieś fałdy na brzuch i na szyję.

Oczy białą mgiełką próbuje otaczać,

dlatego ci miła obawy wybaczam,

ale protest składam! Przez pryzmat miłości,

przecież żadna starość nie może zagościć.

Wszak miłość dla czasu stanowi barierę,

kiedy wierna pamięć, intencje ma szczere.

Kiedy zakochanie się z czasem nie zmienia,

to śmiejmy się z czasu, on nie ma znaczenia.

 

 

Bogdan Fijołek

Ziemia Mazowiecka

Ta ziemia od innych mi droższa

Wcale nie chcę i nie umiem odejść

Tu na tych polach mazowieckich

Pozostała piękna ma młodość

 

Z okna mego widzę pola i topole

Wiem i czuję, że to moje sioło

Choć jest biedne, lecz takim go wolę

Bo kocham wszystko wokoło.

 

I tutaj o mnie najcichszym szumem

Śpiewają dla mnie topole i wierzby

Moje serce kocha tu wszystko

Tutaj chyba umrę, bo gdzieżby

Miałoby mnie nosić po innych stronach

I szukać wygody w ostatniej potrzebie

Tu zostanę gdzie jest moja ziemia

Ona mnie z miłości pogrzebie.

Więc gdy umrę z szacunkiem mnie otul

Ziemio Mazowiecka, znajoma i dobra

Szumem liści wysokich topól

Niechaj śpiewa nade mną krajobraz.

 

Silnym wietrze i liści popłochu

Niech śpiewają wszystkie drzewa

O tym wszystkim com czuł i kochał

 

Życie!

Życie płynie jak rzeka

Po drodze biorąc meandry, zatoki

Choćbyś dał mu nowe koryto

lub stare poprawił

niewiele zyskasz

niewiele zmienisz.

Bo życie ma sens zbyt głęboki.

 

Nie wydłużysz go tak jak i rzeki

Choć ulżyć możesz mu i to wiele

Lecz nie przekroczysz rubikonu życia.

Bo to wysiłek ponad ludzki

i zbyt daleki.

 

Zachęcamy pełnoletnich mieszkańców Mazowsza do dzielenia się z Czytelnikami pisanymi przez siebie wierszami. Swoje utwory wraz z krótką notką biograficzną prosimy przesyłać na adres e-mail:

 

Ciekawostka z Mazowsza

Głos w sprawie inicjatywy dotyczącej podzielenia administracyjnego Mazowsza zabrało Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce. Grafika, którą stworzyła placówka, mówi więcej niż tysiąc słów.

Jej głównym motywem jest wycinanka kurpiowska. – Serce podzielone, na grafice przedstawione we fragmentach, symbolizuje zerwaną więź. Mazowsza, podobnie jak serca, nie powinno się dzielić – podkreśla Maria Samsel, dyrektor ostrołęckiej placówki, która razem z pracownikami jest pomysłodawczynią inicjatywy. Wycinankę kurpiowską wykonała Wiesława Bogdańska, a grafikę Elwira Gers.