17 czerwca, godz. 12.00 w Galerii Jednego Obiektu

w Muzeum Niepodległości w Warszawie (Pałac Przebendowskich/Radziwiłłów przy al. Solidarności 62)

www.muzeum-niepodleglosci.pl

Muzeum Niepodległości zaprasza do Galerii Jednego Obiektu w Pałacu Przebendowskich/Radziwiłłów. W związku z dwusetną rocznicą utworzenia Uniwersytetu Warszawskiego zainaugurowana zostanie wystawa grafiki Jana Feliksa Piwarskiego „Pałac Kazimierzowski czyli Liceum Warszawskie w 1824 roku”. Otwarciu Galerii Jednego Obiektu towarzyszyć będzie prelekcja na temat kontekstu powstania dzieła.

Pałac Kazimierzowski na Krakowskim Przedmieściu 26/28 w Warszawie

To dziś siedzibą rektoratu Uniwersytetu Warszawskiego i Muzeum Historii UW. Budowla ukazana przez Piwarskiego była w owym czasie siedzibą zarówno Licem Warszawskiego (w latach 1817–1831), jak i Uniwersytetu Warszawskiego (od chwili utworzenia tej uczelni w roku 1816). Liceum Warszawskie, średnia szkoła męska powołana przez władze pruskie, istniało w Warszawie od roku 1804 do 1831. Początkowo mieściło się w skrzydle nieistniejącego dziś Pałacu Saskiego, a po roku 1817 – w Pałacu Kazimierzowskim. Budynek zawdzięcza nazwę królowi Janowi Kazimierzowi, dla którego został w roku 1652 przebudowany i którego był ulubioną siedzibą. Powstał jednak wcześniej (w latach 1637–1641), dla króla Władysława IV. Później właścicielami wznoszącego się w tym miejscu pałacu byli inni polscy monarchowie: Jan III Sobieski, August II Mocny, w końcu Stanisław August Poniatowski, który ulokował w nim Szkołę Rycerską (działała do 1794). W 1824 roku pałac został przebudowany w stylu klasycystycznym.

Jan Feliks Piwarski (1794–1859)

Malarz, rysownik, grafik, muzeolog, pedagog, techniki graficzne poznawał między innymi u Adama von Bartscha w Cesarskim Gabinecie Rycin w Wiedniu. Prekursor litografii i cynkografii w sztuce polskiej. Propagator piękna polskiej ziemi i zabytków. Jako najciekawsze jego prace wymienia się „Album cynkograficzno-rysunkowe warszawskie w dwunastu obrazach” (1841), zawierające ryciny o tematyce rodzajowej i przedstawienia charakterystycznych typów społeczności miejskiej oraz nieukończoną tekę litograficzną „Kram malowniczy warszawski…” (1855–59). Przez większość życia związany z Warszawą. W latach 1818–1832 kustosz Gabinetu Rycin Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1844–1848 profesor rysunku i malarstwa krajobrazowego w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Autor wielokrotnie wznawianego podręcznika „Wzory i nauka rysunków”, pierwszego tego typu w Polsce. Jego uczniami byli między innymi Wojciech Gerson, Franciszek Kostrzewski, Józef Simmler i Józef Szermentowski.