18 lutego, godz. 17.00 w Muzeum Niepodległości w Warszawie (Pałac Przebendowskich/Radziwiłłów przy al. Solidarności 62)

www.muzeum-niepodleglosci.pl

Zapraszamy na kolejne spotkanie z cyklu Polskie nekropolie i groby na Obczyźnie „Polskie groby w Łatgalii” (polskie Inflanty ob. Łotwa). Prowadzenie: Regina Madej-Janiszek.

Łatgalia – kraina, której  w średniowieczu gospodarzem był oparty na regule templariuszy Inflancki Zakon Rycerzy Chrystusa, potocznie zwany kawalerami mieczowymi. Po jego sekularyzacji w 1561 roku stała się na 210 lat wspólną domeną Korony i Litwy w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Po kończącym potop szwedzki pokoju Oliwskim zawartym w1660 roku pozostała w granicach Rzeczypospolitej Polskiej jako jedyna część Inflant i od tego czasu nazywano ją Inflantami Polskimi. Na skutek rozbiorów Polski w 1772 roku włączona do Rosji. W 1920 roku walczyli o Łatgalię polscy żołnierze, 3 stycznia wyzwolili Dyneburg, a wkrótce pod dowództwem generała Rydza Śmigłego wyparli wraz z wojskiem łotewskim bolszewików z całej Łatgalii. Zgodnie z umową polsko-litewską wojska polskie ustąpiły z Inflant, zajęły jedynie twierdzę w Dyneburgu. Polska już nigdy nie wróciła do Łatgalii, ale Polacy pozostali tam do chwili obecnej. Pamiątki po ich bytności począwszy od wojny ze Szwedami, np. pod Kircholmem, poprzez walki z bolszewikami, po dzień dzisiejszy rozsiane są po całym terenie dawnych Inflant Polskich. Wielu z Polaków pozostało tam na zawsze, ale epitafia na ich grobach są często już nieczytelne. Zapraszam zatem na wędrówkę po znajdującej się dziś w granicach Łotwy Łatgalli, śladem polskich cmentarzy, grobów i innych miejsc pamięci o Polakach z Inflant.