5 czerwca, godz. 17.00 – otwarcie wystawy

(czynna do 6 lipca br.)

Muzeum Mazowieckie w Płocku – Galeria Kino

www.muzeumplock.art.pl

Sześćdziesiąt lat temu, 30 września 1954 roku, o godzinie 1.45 w Szpitalu Neckera przy 149 rue de Sevres w Paryżu, w wieku 77 lat, zmarł Bolesław Biegas. Umierając bezpotomnie, całą swoja spuściznę artystyczną przekazał Polskiemu Towarzystwu Historyczno-Literackiemu w Paryżu, do którego należał od 14 listopada 1951. Msza żałobna odbyła się 5 października w Kościele Polskim przy 263 rue Saint-Honoré, pogrzeb zaś na cmentarzu w Montmorency, gdzie spoczywa wielu członków PTH-L. Wydaje się, że związki Bolesława Biegasa z Płockiem zasadniczo są bardzo wątłe, ale czy tak jest w istocie?

To w Płocku 4 stycznia 1897 roku władze carskie wydały mu paszport o numerze 60/2. Z diecezji płockiej pochodził ks. Aleksander Rzewnicki, który jako pierwszy dostrzegł nieprzeciętne zdolności u młodego pastuszka z Koziczyna, wioski wchodzącej w obręb parafii, której wówczas był proboszczem, i skierował go do ludzi, których pozycja społeczna i koneksje umożliwiły Biegasowi naukę oraz wyjazd do Francji. To jego w Płocku w 1909 roku odwiedzał Biegas, co zostało udokumentowane wspólną fotografią.  W swoim „Pamiętniku płocczanki” wspomina Biegasa Maria Macieszyna, a Kazimierz Askanas w „Sztuce Płocka”  pisze o szczególnej popularności Biegasa w Płocku w pierwszych latach XX stulecia, co wiązało się z mecenatem Izydora Mayznera, przemysłowca i mecenasa sztuki (ojca Kazimierza Mayznera – adwokata i publicysty, założyciela Klubu Artystycznego Płocczan). Dokonania i osiągnięcia Biegasa opisywała lokalna prasa: „Głos Płocki”, „Echa Płockie i Łomżyńskie” oraz „Mazur”.

Ciekawe czy oryginały lub kopie rzeźb Biegasa, jakie w pierwszych latach XX stulecia posiadali płocczanie, przetrwały do dnia dzisiejszego? Czy w ciszy zapomnienia, na strychu lub w piwnicy, spoczywa nieodkryta dotąd rzeźba jego autorstwa? Może obecna, okolicznościowa wystawa związana z 60. rocznicą śmierci artysty sprawi, że po zapoznaniu się z jego tak charakterystyczną twórczością, ktoś gdzieś dokona odkrycia zapomnianej rzeźby Biegasa, powiększając tym samym liczbę jego dzieł, jakie przetrwały do czasów obecnych i wzbogaci swoją rodzinną historią płocki epizod w biografii artysty.