Kalendarz
W hołdzie polskim artystom baletu
2013.06.14 09:50 , aktualizacja: 2013.06.14 10:57
Autor: Fundacja Sztuka Tańca, Wprowadzenie: Urszula Sabak
17 czerwca, godz. 18.00 – otwarcie wystawy
w Galerii Freta przy ul. Freta 39
(wystawa czynna będzie do 20 lipca w godz. 11.00-21.00)
Fundacja Sztuki Tańca, Fundacja Europejski Instytut Naukowy oraz Galeria Freta zapraszają na pokonkursową wystawę projektów na rzeźbę „W hołdzie polskim artystom baletu 1785-2013” przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej od strony ul. Moliera. Rzeźba zostanie wzniesiona dla upamiętnienia wielu pokoleń polskich artystów sztuki tańca. To pierwszy taki projekt od czasów króla Stanisława Augusta i pierwszego polskiego zespołu baletowego – „Tancerzy Narodowych Jego Królewskiej Mości”, założonego w 1785 r.
To pierwszy taki projekt w historii polskiego baletu[1]. Bożena Kociołkowska – znana na całym świecie wybitna tancerka Teatru Wielkiego, a także prezes Fundacji Sztuka Tańca – powiedziała o nim: „Jest to inicjatywa poświęcona jednej z najstarszych i najpiękniejszych form ekspresji w sztuce, obecnej we wszystkich kulturach. Rzeźba „W hołdzie polskim artystom baletu”jest wyrazem uznania dla wielu pokoleń polskich artystów tej dziedziny sztuki. Mamy nadzieję, że powstanie dzieło godne tradycji i miejsca. (…) Warszawa, stolica Polski, posiadająca przepiękne dzieła architektury świeckiej i sakralnej oraz kilkadziesiąt pomników dedykowanych wielkim Polakom i ważnym wydarzeniom historycznym, nie ma do dnia dzisiejszego pomnika-rzeźby poświęconego polskim artystom baletu. Taniec nie miał okazji sięgnąć cokołu ani w Warszawie, ani w Polsce, tak jak to się stało w innych krajach Europy.” Inicjatywy tej podjęła się Fundacja Sztuki Tańca, której udało się pozyskać wielu sprzymierzeńców.
Projekt został objęty patronatem: Marszałka Województwa Mazowieckiego, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, UNESCO oraz Związku Artystów Scen Polskich.
Trzeba też wspomnieć, że prezesem Fundacji Sztuki Tańca jest Bożena Kociołkowska – wybitna tancerka i primabalerina Teatru Wielkiego w Warszawiew latach 1961-1986. W latach 1981-1996 opracowywała również choreografię do 35 spektakli muzycznych i dramatycznych, a także do baletów takich jak „Straussiada”, „Miscellanea”, „Czerwony Kapturek”, zarówno w kraju, jak i za granicą (Niemcy, Jugosławia, Włochy).
W trakcie kariery primabaleriny, zarówno na scenie Teatru Wielkiego, jak i w innych teatrach w kraju i za granicą kreowała kilkadziesiąt ról z repertuaru tańca klasycznego. Wśród nich jest arcytrudna partia Odetty-Odylii w „Jeziorze łabędzim” Czajkowskiego (1961, 1966, 1973 (po raz setny artystka wykonała tę partię na scenie Teatru Wielkiego 21 grudnia 1977!). Grała też m.in. Królową Miedzianej Góry w „Kamiennym kwiecie” Prokofjewa (1961), Dziewczynę w „Czterech temperamentach” Hindemitha (1962), Młynarkę w „Trójkątnym kapeluszu” de Falli (1962), Dziewczynę w „Zaczarowanej oberży” Szałowskiego (1962), Solistkę w „Święcie wiosny” Strawinskiego (1965), Pannę młodą w „Harnasiach” Szymanowskiego (1966), Kitri w „Don Kichocie” Minkusa (1967), Aeginę w „Spartakusie” Chaczaturiana (1968), Wróżkę w „Kopciuszku” (1969) i Julię w „Romeo i Julii” Prokofjewa, a także rolę tytułową w „Pannie Julii” Rangströma (1975), i „Fedrze” Aurica (1978).
Współpracowała z wieloma najwybitniejszymi choreografami i pedagogami na świecie, takimi jak: Natalia Konius, Aleksiej Cziczinadze, Alicia Alonso, Serge Lifar, Birgit Cullberg, Asaf Messerer, Maja Plisiecka, Pierre Lacotte, Alberto Mendez, Alfred Rodrigues, Anton Dolin, Leon Wójcikowski i wielu innych, którzy mieli wpływ na ukształtowanie jej osobowości artystycznej. Tańczyła z takimi tancerzami, jak: Henryk Giero, Zygmunt Jasman, Ryszard Krawucki, Feliks Malinowski, Zbigniew Strzałkowski, Janusz Smoliński, Stanisław Szymański, Wojciech Wiesiołłowski, Gerard Wilk, Kazimierz Wrzosek.
W latach 1992-1993 sprawowała funkcję dyrektora artystycznego Baletu Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej, w latach 1993-1994 była dyrektorem artystycznym Baletu Teatru Wielkiego w Łodzi, a w latach 1994-1995 dyrektorem artystycznym Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie. Od 1998 r. jest dyrektorem artystycznym Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Bytomiu. Sprawowała także funkcje dyrektora artystycznego i organizacyjnego I i II Festiwalu „Dance of the World" (Gdańsk,1991 i Warszawa, 1996) oraz dyrektora artystycznego i organizacyjnego I Polsko-Niemieckich Warsztatów Tańca Współczesnego „Taniec dla tolerancji” w Łodzi (1994). W 2003 r. była jurorem Międzynarodowego Konkursu Tańca w Brnie.
Od wielu lat zajmuje się działalnością pedagogiczną, także za granicą. Była pedagogiem m.in. w takich uczelniach jak: Akademia Muzyczna w Warszawie (1980), Państwowa Średnia Szkoła Baletowa w Warszawie (1993), szkół baletowych we Włoszech, Niemczech, Francji, Internationales Tanzprojekt w Aachen, Bielefeld i Bonn (1992), Internationale Tanzwerkstatt w Bonn (1993), jak również baletmistrzem w Teatro dell'Opera w Rzymie (1981-1982). Jest pomysłodawczynią wielu przedsięwzięć propagujących taniec klasyczny i współczesny na terenie kraju i za granicą, do których należą Międzynarodowe Spotkania Młodych Tancerzy w Bytomiu, projekty: „Zatańcz i ty”, kierowany do młodzieży i „Młodzi tancerze w Europie”, konkursy tańca „Trepsychora”, konkurs choreograficzny młodych tancerzy w Bytomiu. Zajmuje się również działalnością społeczną. W latach 1991-1994 pełniła funkcję przewodniczącej Sekcji Baletu ZASP, a w latach 1995-1999 przewodniczącej Sekcji Choreografii ZAiKS. Należała również, w latach 1992-1998, do Międzynarodowego Komitetu Sieci Tańca Artystycznego w Bonn,
[1]Taniec w Polsce ma wielowiekową tradycję, a teatr baletowy dzięki jego twórcom osiągnął swój obecny kształt. Historia baletu polskiego sięga czasów króla Stanisława Augusta, który był gorliwym protektorem sztuki baletowej. W 1785 r. założył zespół „Tancerze Jego Królewskiej Mości”. Do dziś mecenatem sztuki tańca jest państwo. Balet jest sztuką, która intryguje, wzrusza i uczy, za którą stoją rzesze tancerzy, choreografów i pedagogów. Dziś kolejne pokolenia tancerzy obdarowują swoim talentem naszą kulturę, a za granicą rozsławiają polską sztukę tańca. Ze względu na unikatową wartość, niektóre rodzaje tańca są wpisane na listę Dziedzictwa Niematerialnego UNESCO.
Pliki do pobrania
Liczba wyświetleń: 167
powrót