Podczas gali w Teatrze Dramatycznym w Płocku wręczono nagrody 10 laureatom XVIII edycji konkursu Nagroda Marszałka Województwa Mazowieckiego. To jedno z najbardziej prestiżowych wyróżnień przyznawane jest osobom wybitnym, które swoją działalnością rozsławiają nasze województwo w kraju i na świecie.

 

– Już po raz 18. przyznaliśmy Nagrodę Marszałka Województwa Mazowieckiego. Cieszy się ona niesłabnącą popularnością. To zaszczyt móc wręczyć tak prestiżowe wyróżnienie osobom pełnym pasji i talentów. Wśród laureatów są m.in. społecznicy, zespoły folklorystyczne oraz organizacje pozarządowe. Nagroda Marszałka to podziękowanie za ich trud i zaangażowanie w rozwój kultury na Mazowszu – podkreśla wicemarszałek Wiesław Raboszuk.

 

Kandydatów do nagrody mogli zgłaszać komisje Sejmiku Województwa Mazowieckiego, samorządy gmin, miast i powiatów województwa mazowieckiego, stowarzyszenia oraz fundacje społeczno-kulturalne i naukowe, a także lokalne organizacje społeczno-kulturalne i naukowe działające na terenie całego województwa. Laureaci podczas uroczystości otrzymali statuetkę oraz nagrodę pieniężną o wartości 10 tys. zł każda. Uroczystość wręczenia nagród laureatom XVIII edycji Nagród Marszałka Województwa Mazowieckiego poprowadził Tomasz Kammel. Imprezę uświetnił występ Alicji Węgorzewskiej.

 

 

LAUREACI XVIII EDYCJI NAGRÓD MARSZAŁKA WOJEWÓDZTWA MAZOWIECKIEGO:

Grażyna Barszczewska z Warszawy

Wybitna aktorka filmowa i teatralna. W swoim dorobku ma ponad 150 ról zarówno dramatycznych, jak i komediowych. Od lat związana jest z Teatrem Polskim w Warszawie. Występowała także na innych, nie tylko warszawskich scenach. Od początku kariery bierze udział w spektaklach Teatru Telewizji i Teatru Polskiego Radia. Ogromną popularność przyniosły jej kreacje w filmach i serialach z Niną Ponimirską w „Karierze Nikodema Dyzmy” na czele. Angażuje się w działalność charytatywną. Współpracuje ze Stowarzyszeniem Chorych na SM. Wspiera również fundację na rzecz Domu Artysty Weterana w Skolimowie.

– Myślę, że sztuka powinna nas ulepszać. To jest spotkanie widza – przecież anonimowego. Ja nie pytam, kto przyjdzie na widownię, z jakiej opcji, o jakiej wrażliwości. Po prostu chcę jak najlepiej zagrać. Nawet, jeżeli jest to naiwne i ma to być ważne spotkanie tylko dla garstki osób – podkreśla Grażyna Barszczewska.

 

Maria Siwiec z Gałek Rusinowskich (pow. przysuski)

Jedna z najbardziej znanych, utalentowanych śpiewaczek oraz tancerek ludowych. Z zaangażowaniem działa na rzecz popularyzacji tradycji muzycznych południowego Mazowsza. Od 2012 r. kieruje zespołem „Gołcunecki”. Zamiłowanie do folkloru wyniosła z domu. Jej bliscy również byli cenionymi śpiewakami. Otrzymała wiele prestiżowych wyróżnień w tym Nagrodę im. Oskara Kolberga. W 2014 r. uzyskała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w ramach którego organizowała warsztaty śpiewu tradycyjnego.

– Jak się ktoś wychowa w tej muzyce i ją rozumie – to każda melodia o czymś opowiada. To są melodie o miłości i o nieszczęśliwej miłości. Moim marzeniem jest, aby zachęcić do tej muzyki młodzież. Bardzo bym chciała, żeby coś się tu utworzyło w tej mojej chatce. Z tymi młodymi to by się udało. Przekazałabym to, co jeszcze pamiętam, a dużo pamiętam, bo też się od swojej babci uczyłam – opowiada Maria Siwiec.

Ewa Gęga-Osowska z Radomia

Od lat wspiera wszelkie muzyczne inicjatywy. Jest nauczycielką w Zespole Szkół Muzycznych im. Oskara Kolberga w Radomiu, dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Dawnej im. Mikołaja z Radomia, a także prezesem Fundacji Ars Antiqua Radomiensis. Jest pomysłodawczynią Ogólnopolskiego konkursu z literatury muzycznej „Najpiękniejsza jest muzyka polska”. W 2015 r. obchodziła 35-lecie pracy pedagogiczno-artystycznej. Za swoją działalność otrzymała wiele nagród i wyróżnień m.in. Srebrny Krzyż Zasługi oraz Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

– Przed laty na festiwalu Schola Cantorum tak zachwycił mnie zespół muzyki dawnej Rocal Fuza prowadzony przez Ryszarda Dembińskiego, że postanowiłam sama stworzyć taki zespół. Działa on przy szkole muzycznej i nazywa się Basso Continuo Pojawiła się również myśl, aby w Radomiu zorganizować festiwal muzyczny. Na pierwszy zaprosiliśmy bardzo znany zespół Ars Nova i okazało się, że to dobry pomysł – tak początki swojej pracy wspomina Ewa Gęga-Osowska. – Muzyka jest dla mnie wszystkim, jest moją pasją. Słuchałam jej od najmłodszych lat, kiedy mój tata grał melodie góralskie na harmonijce ustnej. Jest dla mnie najprostszą i najpiękniejszą wypowiedzią. Łączy wszystkich ludzi.

 

Lucyna Wasilewska z Michałowic (pow. pruszkowski)

Społeczniczka, inicjatorka i miłośniczka literatury, prezes Uniwersytetu Trzeciego Wieku im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego. Aktywizuje seniorów organizując dla nich wyjazdy turystyczne, wykłady i spotkania kulturalne. Promuje kulturę Mazowsza wśród ludzi starszych. Pomysłodawczyni wielu społecznych inicjatyw takich jak – Bezpieczny Senior czy akcja łączenia pokoleń. Jest członkiem Parlamentu Seniorów, Sejmiku Mazowieckiego Seniorów oraz fundacji „Żywią i Bronią”.

– Piętnaście lat temu, kiedy powstawał Uniwersytet Trzeciego Wieku w Ursusie, postanowiłam włączyć się do pracy. Po przejściu na emeryturę, chociaż jeszcze troszkę pracowałam, uważałam, że w domu będzie mi za ciasno. Uniwersytet Trzeciego Wieku jest takim dużym oknem na świat dla seniorów. Jest to wielka satysfakcja, jeśli widzę, że sala jest pełna, a moi słuchacze są zasłuchani. To satysfakcja, że się udało, że taka była potrzeba, że ten zamysł był dobry – mówi Lucyna Wasilewska.

 

Piotr Dróżdż z Cegłowa (pow. miński)

Jest duchownym, ale także nauczycielem i społecznikiem. Od 1992 r. proboszcz parafii Kościoła Starokatolickiego w Cegłowie. Działalność społeczna, kulturalna i sportowa to nie tylko znak rozpoznawczy duchownego, ale i jego sposób na życie. Od początku swojej posługi kapłańskiej troszczy się o budowanie wspólnoty parafialnej. Od 33 lat organizuje kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży. Jest inicjatorem akcji „Pomóż dzieciom przetrwać zimę”. Laureat wielu nagród, otrzymał m.in. Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz Srebrny Krzyż Zasługi.

– W pewnym momencie trzeba było zabrać głos w sprawie używek i wtedy postanowiłem zacząć rozmawiać z młodymi ludźmi, bez względu na przynależność wyznaniową. Zaczęliśmy rozmawiać, że to jest zło, że trzeba strzec się tego zagrożenia. I tak powoli dojrzała we mnie myśl, aby zorganizować akcję najpierw letnią, a potem zimową – „Wakacyjne spotkania z Jezusem” oraz „Zimowe spotkania z Jezusem”. Istnieje nadzieja, że młody człowiek, który zobaczy dobre wzorce, będzie potem według nich postępował. Modlitwa, jako taka nie zmienia świata, ale zmienia człowieka, a człowiek potrafi zmienić oblicze ziemi, na której mieszka – podkreśla Piotr Dróżdż.

 

Stowarzyszenie Miłośników Tradycji i Kultury Ludowej „Wawrzynioki” z Glinianki (pow. otwocki)

Powstało w 1972 r. i od tamtej pory promuje lokalny folklor, tradycje i obyczaje. Występuje na większości lokalnych imprez i uroczystości kościelnych, samorządowych oraz dożynek. Podczas występów prezentują m.in. przyśpiewki ludowe czy pieśni obrzędowe. Większość wykonywanych przez „Wawrzynioki” utworów przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Każdego roku organizują Święto Sójki we wsi Glinianki. Członkinie stowarzyszenia, poza działalnością muzyczną, zajmują się organizacją warsztatów oraz zajęć tematycznych związanych z ludowością i tradycjami polskiej wsi.

– Nasze stowarzyszenie głównie zajmuje się ludowością – podkreśla Marek Majek, prezes stowarzyszenia „Wawrzynioki”.

– Chcemy przekazywać i pokazywać, jak to było kiedyś na naszych wsiach – co nasi przodkowie robili, jak natrudzili się – dodaje Renata Kalińska, członek stowarzyszenia.

– Doszliśmy do tego, że już nie tylko „Wawrzynioki” ubierają się w ludowe stroje, ale i poszczególne wioski – na Niedzielę Palmową, na odpust czy Boże Ciało. Zakładają chusty ludowe, aby było kolorowo, aby było widać, że to jest wieś, że to jest piękne – zaznacza Marianna Grzenda, członek stowarzyszenia.

 

Zespół Śpiewaczy „Sadowianki” z Sadownego (pow. węgrowski)

Amatorski zespół ludowy, który powstał w 1973 r. przy ówczesnym Kole Gospodyń Wiejskich. Od początku istnienia aktywnie angażuje się w promocję Ziemi Sadowieńskiej. Repertuar śpiewaków opiera się na utworach ludowych, jednak w ich wykonaniu można także usłyszeć pieśni religijne oraz poezję klasyczną. Swoją działalnością krzewią tradycje folklorystyczne. Na swoim koncie mają wiele sukcesów. W 2015 r. zespół otrzymał medal Pro Masovia.

– Zespół powstał po to, aby kontynuować tradycje, które przekazały nam nasze mamy i bacie – mówi Krystyna Wetoszka, kierownik zespołu „Sadowianki”. – Pamiętam pierwszy dzień. Przyszłam na próbę zespołu i pokazano nam przepiękne stroje. Miałam śpiewać w duecie z panią Janiną. To było coś niesamowitego. Zawsze, kiedy śpiewamy, przypomina mi się mój rodzinny dom. A czemu? Wtedy człowiek czuje się po prostu młodszy.

– Pierwszy raz przyszedłem na próbę z żoną, przedstawialiśmy wesele sadowieńskie. To było 20 lat temu – wspomina Zbigniew Danaj, członek zespołu. – To trochę tak, jakby spotkanie rodzinne i jeśli nie ma próby, to czegoś brakuje.

 

Towarzystwo Przyjaciół Płocka – Sekcja Żeglugi

Organizacja pozarządowa promująca Wisłę na terenie całego Mazowsza. Stowarzyszenie powstało w 1998 r. i od tamtej pory prowadzi szereg spotkań i wykładów poświęconych największej rzece w Polsce. Propagowanie historii żeglugi, piękna i atrakcyjności mazowieckiej części Wisły to tylko niektóre elementy ich działalności. Towarzystwo wydało publikację „Ludzie i statki. Historia Płocka Wisłą pisana”, która cieszyła się dużą popularnością w środowisku związanym z żeglugą oraz historią rzeki. Członkowie organizacji aktywnie uczestniczyli w obchodach Roku Rzeki Wisły.

– Płock, który był wspaniałym portem wiślanym przed laty zatracił swoją wiślaną tożsamość. Zapomniano o portowych tradycjach, zapomniano o teorii związanej z żeglugą i my chcemy teraz te białe plamy wypełnić – mówi Paweł Śliwiński, kapitan żeglugi śródlądowej. – Działamy na rzecz zbliżenia miasta do rzeki, odtworzenia żeglugi na Wiśle i przybliżenia historii. Staramy się odnajdywać stare dokumenty, przypominać historię żeglugi, stare wspaniałe statki. Chcemy, aby mieszkańcy Płocka odkryli na nowo uroki naszej wspaniałej Wisły.

– Reprezentuję jednych z najstarszych wiślanych marynarzy. Miałem przyjemność pływać na ostatnim parowcu – podkreśla Stanisław Fidelis, kapitan żeglugi śródlądowej.

– Jako rzeka to istnieje, tylko nie ma żadnej komunikacji wodnej. Teraz żeby zobaczyć statek, to trzeba bardzo długo czekać, a kiedyś przepływało tędy około stu statków dziennie – zaznacza Teodor Tymiński, kapitan żeglugi śródlądowej.

 

Bank Żywności w Ciechanowie

Swoją działalnością wpisują się w ideę społeczeństwa obywatelskiego. Angażują się na rzecz rozwoju edukacji ekologicznej i ochrony środowiska naturalnego Północnego Mazowsza. Organizacja integruje młodzież zwłaszcza poprzez wolontariat akcyjny i sportowy. W 2012 r. razem z samorządem miasta Ciechanów Bank Żywności zainicjował imprezę promującą wolontariat – Festiwal Wolontariatu i Organizacji Pozarządowych. Podczas organizowanych akcji starają się podkreślać regionalizm i lokalną tradycję.

– Główną misją banków żywności jest zapobieganie marnowaniu żywności i przekazywanie tego uratowanego jedzenia osobom potrzebującym – mówi Dorota Jezierska, prezes Fundacji Bank Żywności w Ciechanowie. – Banki zajmują się również edukowaniem, także tych najmłodszych konsumentów. Dzieciakom w przedszkolu edukatorka opowiada historię o jogurciku, który niezjedzony trafia na wysypisko i tam się dzieją straszne rzeczy. Dzieci są pod wrażeniem i wychodzą z zajęć z chęcią edukowania rodziców – tata musi robić listę zakupów, mama musi mniej kupować. Z dziećmi w szkołach podstawowych i gimnazjach rozmawiamy bardziej poważnie. Pokazujemy im aspekt ekologiczny, ekonomiczny i społeczny marnowania żywności.

 

Kurpiowski Zespół Folklorystyczny „Carniacy” z Czarni (pow. ostrołęcki)

Jeden z najstarszych zespołów folklorystycznych na Mazowszu. Istnieje od 1935 r. i działa przy Zespole Szkół w Czarni. W swoim dorobku ma osiem płyt oraz piętnaście filmów dla TVP, w których promuje kulturę regionalną i walory województwa mazowieckiego. Zespół realizuje również projekty unijne. Carniacy otrzymali wiele nagród m.in. pięciokrotnie zwyciężyli na Ogólnopolskim Sejmiku Teatrów Wsi Polskiej w Tarnogrodzie. Zespół został również uhonorowany medalem Pro Mazovia za zasługi dla województwa mazowieckiego.

– Mamy tutaj sprzyjającą atmosferę, bo każdy rozumie, że to jest coś ponadczasowego, co warto ocalić od zapomnienia. Jeżeli w Czarni mamy tylko sto domów, to już nie ma takiego, z którego ktoś nie byłby w zespole. Mamy autentyczny przekaz pokoleniowy – w zespole są i dziadkowie, i dzieci, i wnuki – podkreśla Witold Kuczyński, kierownik zespołu „Carniacy”. – To już 32 lata jak prowadzę ten zespół. Trzeba mieć wiedzę na temat strojów, trzeba umieć nauczyć tańczyć i śpiewać. Kobiety mają szykowniejsze stroje. Po szamerunku, wystroju można rozpoznać z jakiej parafii pochodzą, a po fałdach z tyłu na spódnicy można rozpoznać z jakiej gminy.

 

NAJLEPSI MAZOWIECCY WOLONTARIUSZE

 

W konkursie Mazowieckie Barwy Wolontariatu nagrodzono mazowieckich społeczników. Komisja konkursowa w swojej ocenie brała po uwagę przede wszystkim zaangażowanie, innowacyjność, skuteczność, partnerstwo w podejmowanych przez wolontariuszy działaniach. Laureaci wezmą udział w finale ogólnopolskim konkursu „Barwy Wolontariatu”.

 

I miejsce – Wolontariusze Zespołu Opieki Hospicyjnej im. Św. Józefa przy Caritas Diecezji Radomskiej

 

Grupa istnieje od ponad 25 lat. Założycielki Teresa Urban i Ewa Ways choć skończyły już 80 lat, z pasją i zaangażowaniem działają na rzecz innych ludzi. Zespół opieki liczy 13 kobiet, które odwiedzają podopiecznych hospicjum kilka razy w tygodniu. Każda z wolontariuszek ma na swym koncie tysiące godzin przy łóżku chorego. Mimo to twierdzą, że to nie one pomagają, to chorzy pomagają im – czuć się spełnionymi i potrzebnymi.

 

II miejsce –  „Dziewczyny ze Strażackiej” – Grupa wychowanek Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego nr 2 w Warszawie

 

Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy to placówka resocjalizacyjna, do której trafiają dziewczyny kierowane wyrokiem sądu. Wolontariat daje im szansę, aby przez działanie z innymi uczyć się nowych sposobów zachowania, budować empatię, wzmacniać swój potencjał i poczucie własnej wartości. Od 4 lat są wolontariuszkami w Domu Dziecka Niewidomego w Warszawie, gdzie realizując wiele działań, zyskały sympatię i wdzięczność podopiecznych, a same  doświadczyły, że przez pomoc innym można pomagać też sobie.

 

III miejsce – Wolontariusze Działający przy Sierpeckim Stowarzyszeniu Osób Niepełnosprawnych i Chorych na Raka „Szansa na Życie”

 

Grupa liczy około 50 osób – uczniów szkół podstawowych, gimnazjów, szkół średnich, studentów oraz osób dorosłych. Ich główne działanie to pomoc osobom chorym i niepełnosprawnym. Kierują się wrażliwością oraz troską o drugiego człowieka. Wolontariat stwarza im szansę wykorzystania własnych umiejętności i doświadczeń, zdobycia doświadczenia w nowych dziedzinach, zawarcia przyjaźni, wywierania wpływu na zmiany społeczne i zaangażowania się w działania na rzecz społeczności lokalnej.

 

Wyróżnienia otrzymali:

 

Zdzisław Wasilewski

Członek Legionowskiego Centrum Wolontariatu Seniorów. Bezinteresownie pomaga ludziom już od 27 lat. Dane o potrzebujących pozyskuje z PCK. Przygotowywał i rozwoził ludziom drewno opałowe, robił zakupy, rozdawał jedzenie, robił w domach pranie. Zdarzało się, że miał pod opieką 60 osób. W Legionowie jest rozpoznawany. Nazywają go „Dobrym duchem na rikszy”. W 2016 r. został wyróżniony tytułem Człowieka Roku.

 

Szkolne Koło Wolontariatu w Zespole Placówek Oświatowych nr 1 w Mławie

 

Zaczynało 14 osób, ale liczba członków koła szybko wzrosła do 26 uczniów z klas V i VI. Podejmują działania typowe dla kół wolontariatu. Biorą udział w ogólnopolskich akcjach i zbiórkach, ale czynią to z wielkim zapałem i energią. Dzięki temu angażują całą społeczność szkolną. Dumni są z ostatnio przeprowadzonej zbiórki karmy, w której udało się zebrać ponad 700 kg potrzebnych produktów. Ich dewiza to: „Miłość jest jedyną wartością, która się mnoży, kiedy ją dzielimy”.

 

Patrycja Malinowska

 

Ma 25 lat i jest wolontariuszką w Mazowieckim Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w Płocku. Od 7 miesięcy wspomaga zespół fizjoterapeutów jako masażystka. Jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym, jednak nie stanowi to dla niej bariery w wykonywaniu codziennych obowiązków.

 

 

NAGRODY W KONKURSIE „INNOWACYJNY MENEDŻER KULTURY”

 

W pierwszej edycji konkursu wyróżnieni zostali menedżerzy pracujący w instytucjach kultury i organizacjach pozarządowych na terenie województwa mazowieckiego, którzy w swej pracy wykazują się m.in. odwagą w eksperymentowaniu, stosują innowacyjne formy zarządzania, rozwiązania organizacyjne czy sposoby realizacji działalności kulturalnej.

 

Nagrodę Innowacyjnego Menedżera Kultury w wysokości 5 tys. zł otrzymał Marcin Jasiński, dyrektor Bemowskiego Centrum Kultury w Dzielnicy Bemowo m.st. Warszawy.

 

 

 

Wyróżnienia

 

Wyróżnienie w wysokości 1,5 tys. zł dla Anny Grunwald, kierownika Muzeum dla Dzieci im. J. Korczaka i Działu Naukowo Oświatowego w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie.

 

Wyróżnienie w wysokości tysiąc zł dla Jacka Emila Szczepańskiego, dyrektora Muzeum Historycznego w Legionowie.

 

 

MEDAL PRO MASOVIA

 

Podczas gali wręczono również dwa Medale Pamiątkowe „Pro Masovia” – Tomaszowi Zaboklickiemu oraz Markowi Chojnackiemu. Jest to wyróżnienie przyznawane osobom, które całokształtem swojej pracy zawodowej przyczyniły się do rozwoju Mazowsza.   

 

Tomasz Zaboklicki – polski przedsiębiorca, były prezes zarządu i dyrektor generalny przedsiębiorstwa PESA Bydgoszcz SA. Nadal jest związany z firmą jako wiceprzewodniczący jej Rady Nadzorczej. Swoje życie zawodowe związał z kolejnictwem. To między innymi dzięki niemu, słabo prosperujący Zakład Napraw Taboru Kolejowego został przekształcony w największą polską firmę produkującą, modernizującą i remontującą pojazdy szynowe. Tabory produkowane w PESA Bydgoszcz są obecne na rynkach nie tylko w całej Polsce, ale i na świecie.  Firma to prawdziwy lider wśród polskich i europejskich producentów pojazdów szynowych, która wciela w życie śmiałe, nowatorskie pomysły oraz inwestuje w innowacyjne projekty i technologie służące prężnemu rozwojowi transportu szynowego.

 

Marek Chojnacki – zasiadał w radach nadzorczych firmy Izomar Spółka z o.o. i Fabryki Wyrobów Styropianowych Sp. z o.o. w Żyrardowie. Obecnie jest przewodniczącym Rady Fundacji na rzecz Urologii Dziecięcej przy Centrum Zdrowia Dziecka. Od lat z zaangażowaniem i pasją działa na rzecz promocji miasta Płocka. Jest wielkim społecznikiem, chętnie wspiera projekty i działania służące utrwaleniu historii miasta oraz wielkich Płocczan. Aktywnie wspomaga działalność wydawniczą, a także angażuje się w wiele przedsięwzięć.