– Położone w sercu Warszawy, na Starym Mieście w zabytkowych kamienicach, Muzeum Literatury wymaga gruntowanej modernizacji. Będzie ona połączona z nowoczesną wizją architektoniczną oraz nowoczesnym wykorzystaniem przestrzeni – podkreślił marszałek Adam Struzik. – Dzisiaj podpisaliśmy umowę z firmą, która przedstawiła najlepszą koncepcję rewitalizacji i przebudowy muzeum. Na wykonanie projektu chcemy pozyskać fundusze europejskie, zwłaszcza, że kamienice, w których muzeum się znajduje, zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa kultury.

– To pierwszy krok, można powiedzieć, że dziś wcielamy słowa w czyny. Wcześniej były tylko plany, dyskusje, koncepcje, a od dziś architekci mogą już przystępować do pracy. Jej efektem ma być muzeum na wyższym poziomie – technicznym i dostępności, a także lepszej funkcjonalności. Planujemy, że wszystkie działania związane z przebudową, ale i rozbudową powinny się zakończyć w ciągu około dwóch lat – mówi Jarosław Klejnocki, dyrektor Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie.

– Cieszę się, że właśnie dzisiaj podpisujemy umowę na wykonanie dokumentacji technicznej przebudowy Muzeum Literatury. Jest ono pięknie położone, jednak praktycznie cały budynek – dach, elewacje, piwnice, kanalizacja, ale też wnętrze i wyposażenie wystaw potrzebują gruntownej modernizacji i dostosowania do potrzeb współczesnego widza – dodał wicemarszałek Wiesław Raboszuk.

– Pomysł wziął się tak naprawdę z szerszej analizy zabudowy Starego Miasta. Zauważyliśmy, że jest tu dużo obiektów muzealnych – dopiero co odnawiane Muzeum Warszawy Centrum Interpretacji Zabytków. Zauważyliśmy też, że tworzy się z tego jakby szlak muzeów. I ta idea wydała nam się inspirująca, żeby stworzyć możliwość zwiedzania tych wszystkich obiektów nanizanych na taką wspólną linię, uwzględnić to w projekcie zadaszenia czy też zabudowy dziedzińca i umożliwić prowadzenie przez ten kwartał przejścia tak, żeby w jeden dzień zobaczyć te wszystkie muzea. Naszą ideą było nie tyle zamknięcie się w działce, po której mieliśmy się poruszać, co spojrzenie szerzej. Ten gest został zauważony przez sąd konkursowy – opowiada o zamyśle zmian Paweł Dadok z BDR-architekci. – Ponieważ jesteśmy na terenie chronionym przez UNESCO, to wszystkie działania projektowe, szczególnie we wnętrzu kamienic, ograniczyliśmy do minimum, żeby zachować to, co jest istotne, i usprawnić te elementy, które teraz nie do końca dobrze działają i po prostu powinny być zmienione. Jeśli chodzi o zabudowę dziedzińca, to staraliśmy się tam wprowadzić taką formę, zadaszyć w taki sposób, który w minimalnym stopniu będzie ingerował w strukturę istniejących kamienic. Jednocześnie, żeby konstrukcja zadaszenia nie wspierała się na istniejących kamienicach – tak, żeby to, co jest nowe, było od razu widoczne, żeby nie upodabniać się do zabudowy historycznej. Dlatego wprowadziliśmy tam taką czystą, neutralną i prostą formę obłożoną eleganckim materiałem kamiennym.