Zgodnie z artykułem 31 i 32 prawa prasowego zwracam się z prośbą o zamieszczenie sprostowania do artykułów pt. „Wszystkie auta marszałka”, autorstwa Jolanty Molińskiej oraz „Luksusowi urzędnicy” (podpisany DAZ), które ukazały się 25 marca br. na łamach „Życia Warszawy”. Powyższe artykuły zawierają treści nieścisłe i niezgodne z prawdą.


Sprostowanie

1. Nie jest prawdą, że urząd zamierza przeznaczyć na zakup samochodów równowartość 60 tys. euro. Kwota 60 tys. euro jest jedynie kwotą progową, wynikającą z przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku Prawo zamówień publicznych, co pozwala określić tylko w jakim trybie należy przeprowadzić postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego oraz jakich dokumentów zamawiający może żądać w celu potwierdzenia warunków udziału w postępowaniu.

2. Nie jest prawdą - jak twierdzi cytowany radny Ireneusz Tondera - jakoby pracownicy urzędu, którym wypłaca się ryczałt paliwowy, korzystali z aut, przeznaczonych do obsługi Zarządu.

3. Nieprawdziwa jest sugestia autorki, że marszałek nie odwiedza podległych instytucji. Np. w marcu br. marszałek odbył 10 wizyt na terenie Mazowsza, związanych z działalnością samorządu województwa.

4. Nieprawdziwa jest insynuacja autorki artykułu, że urząd marszałkowski preferuje marki drogie i ekskluzywne. Urząd marszałkowski korzysta z samochodów: skoda, nissan, citroen. Nadużyciem jest używanie zwrotu ”eleganckie limuzyny”, dla tych marek samochodów w wersji fabrycznej.

5. Nie jest prawdą, że lokalizacja nowej siedziby urzędu marszałkowskiego ma być usytuowana w ścisłym centrum Warszawy. Ścisłe centrum Warszawy to Śródmieście. W publikowanych w prasie ogłoszeniach podana została wyraźnie informacja, że lokalizacja budynku powinna znajdować się w centrum Warszawy lub w jej pobliżu, tj. np. na Woli, Ochocie czy Mokotowie.

6. Nie jest prawdą, że siedziba urzędu ma być „wyjątkowo luksusowa”. Standard siedziby ma odpowiadać standardowi tego typu budynków biurowych, powstających w Warszawie. W dokumencie konkursu wyraźnie zostało zapisane, że dopuszcza się okładzinę kamienną, bez wskazywania jaki ma być to kamień, a nie granit, jak sugeruje autor publikacji. Ponadto szkło, stal i kamień to podstawowe materiały budowlane, wykorzystywane współcześnie w budownictwie.

7. Nieścisłością jest operowanie przez dziennikarza pojęciem przetargu, ponieważ wybór siedziby nie jest dokonywany w trybie ustawy z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Art. 4, ust. 3, punkt i) lecz w trybie porównania złożonych ofert.