Mazowieckie Dni Integracji Osób Niepełnosprawnych służą zwiększaniu świadomości na temat potrzeb ludzi niepełnosprawnych oraz dialogowi na temat barier, z jakimi współcześnie spotykają się oni nie tylko w przestrzeni publicznej, ale też w relacjach z innymi. Impreza odbyła się w Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu.

Podziękowanie

Wydarzenie było doskonałą okazją, by podziękować osobom, które – poświęcając swój wolny czas i środki – z zaangażowaniem pomagają osobom z niepełnosprawnością. Starosta sierpecki Jan Laskowski, przewodniczący rady powiatu Jan Rzeszotarski  oraz ksiądz Sławomir Zalewski proboszcz Parafii Farnej w Sierpcu skierowali słowa podziękowań do władz, wolontariuszy Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych i Chorych na Raka  „Szansa na Życie” oraz wszystkich ludzi dobrej woli, którzy oferują potrzebującym nie tylko konkretną pomoc rzeczową, ale przede wszystkim wsparcie w zmaganiu z wyzwaniami codzienności. Zwrócili oni uwagę na to, że dzięki tym cichym bohaterom możliwa jest organizacja wielu przedsięwzięć aktywizujących osoby niepełnosprawne z Sierpca oraz powiatu sierpeckiego. Marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik przyznał dyplomy uznania wolontariuszom Stowarzyszenia Szansa na życie w Sierpcu: Marzenie Woźniak, Marii Wejhinand, Zofii Szcześniewskiej i Leszkowi Gubie za bezinteresowną pomoc na rzecz osób chorych i niepełnosprawnych. Wyróżnienia wręczył radny Grzegorz Gańko. Dyplom Zasłużony dla Powiatu Sierpeckiego z rąk starosty sierpeckiego odebrała Prezes Koła Terenowego Polskiego Związku Niewidomych w Sierpcu Bożena Smorzewska. Przewodniczący Rady Miasta Sierpca Jerzy Stachurski wręczył dyplom uznania  Prezesowi Stowarzyszenia "Szansa na życie" Bożenie Tober.

Moc atrakcji

W imprezie wzięło udział ponad tysiąc osób. Pogoda sprzyjała spacerom po sierpeckim skansenie, poznawaniu uroków muzealnej wsi oraz wspólnej zabawie. Uczestnicy zwiedzali wystawę „Rok polski w tradycyjnych zajęciach codziennych” prezentowaną we wnętrzach chałup chłopskich oraz dwóch dworów ziemiańskich z przełomu XIX i XX w. Dla gości przygotowano dla nich też liczne pokazy prac gospodarskich, warsztaty rzemiosła oraz rękodzieła ludowego. Mogli spróbować swych sił w praniu i maglowaniu odzieży czy ubijaniu masła w drewnianej masielnicy. Z zainteresowaniem przypatrywali się pracy kowala, szewca i plecionkarza. Krawcowa szyła ubrania na zabytkowej maszynie, a przy kole garncarskim garncarz wraz z dziećmi wykonywał naczynia gliniane. W ramach warsztatów papieroplastyki młodzi odkrywcy folkloru tworzyli bibułkowe kwiaty. Teren jednej z zagród zamienił się w plac zabaw sprzed lat; tutaj każdy mógł pobawić się w taki sam sposób, w jaki bawili się najmłodsi na początku XX w. Toczenie obręczy i fajerek, serso, przeciąganie liny i strzelanie z procy to tylko niektóre z atrakcji. Uczestnicząc w konkursach, odwiedzający mogli wykazać się wiedzą o ekologii, zaprezentować swoje umiejętności podczas rywalizacji tanecznej przy dźwiękach oberka, poloneza i kujawiaka, pokonywać własne słabości w konkurencjach sportowych, a także świetnie bawili się podczas konkursów „sadzenia” ziemniaków, zbierania jajek w kurniku, czy przebierania grochu.  Najmłodsi mogli dać upust energii na dmuchanej zjeżdżalni i trampolinie.