Na szereg zagrożeń – wynikających m.in. z niezabezpieczenia pieniędzy na dodatkowe koszty związane z planowanym wzrostem wynagrodzenia minimalnego za pracę – zwrócili uwagę mazowieccy radni.

Radni apelują

Sejmik Województwa Mazowieckiego apeluje do Ministra Zdrowia oraz Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) o „niezwłoczne dokonanie zmiany zasad finansowania świadczeń opieki zdrowotnej, w tym podziału środków finansowych pomiędzy centralę i oddziały wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia. Radni oczekują również zapewnienia realnego wzrostu nakładów finansowych przeznaczonych na finansowanie świadczeń opieki zdrowotnej w województwie mazowieckim, uwzględniających zwiększone koszty pracy. Domagają się również ponownej analizy projektowanych aktów prawnych regulujących system podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej”.

Nie może być tak, że część doskonałych placówek jedną decyzją ministerstwa będzie wypchnięta poza sieć szpitali. Taka sytuacji stawia pod znakiem zapytania ich dalsze funkcjonowanie

– zauważa marszałek Adam Struzik.

Szpitale na Mazowszu z roku na rok borykają się z coraz większymi niedoborami środków z Narodowego Funduszu Zdrowia. W efekcie, mimo wsparcia samorządu województwa, licznych inwestycji i wysokiego poziomu diagnostyki, placówki nie mogą ustabilizować swojej sytuacji finansowej.

Za mało pieniędzy na leczenie

Przyznana mazowieckiemu oddziałowi NFZ na 2017 r. pula środków nie pokryje rzeczywistych kosztów funkcjonowania placówek na Mazowszu. W dalszym ciągu nie jest uwzględniana specyfika finansowania opieki zdrowotnej w województwie mazowieckim, związana m.in. z dużą liczbą mieszkańców, migracjami ubezpieczonych, a także funkcjonowaniem licznych instytutów czy też wyższymi niż w innych województwach kosztami pracy. Co zrozumiałe, również stawki, jakich oczekuje personel szpitali, są wyższe niż w innych regionach. Dysproporcje w zarobkach potwierdziła analiza przeprowadzona przez Departament Zdrowia i Polityki Społecznej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego na podstawie danych z Ministerstwa Zdrowia. Spośród 12 grup zawodowych, biorąc pod uwagę wynagrodzenie zasadnicze, najwyższe płace są w województwie mazowieckim.

Niezapłacone nadwykonania

O znaczącym niedoszacowaniu środków w mazowieckim oddziale NFZ dobitnie świadczą coroczne nadwykonania. Tylko w placówkach samorządu województwa (28 jednostek) wartość niezapłaconych świadczeń w latach 2011–2015 udzielonych ponad limity zawartych umów z Narodowym Funduszem Zdrowia przekracza 141 mln zł.

Koszty rosną, stawki stoją w miejscu

W przyszłym roku na barki szpitali spadną również dodatkowe obciążenia finansowe, na które nie przewidziano pokrycia w budżecie NFZ. Zaplanowany przez stronę rządową wzrost minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej  w znaczący sposób podwyższą koszty leczenia nie tylko na Mazowszu, ale w całym kraju. Skutek finansowy dla szpitali to około 6,7 mld zł. Aby zabezpieczyć na to środki, przychody NFZ ze składek na ubezpieczenie zdrowotne, które w 2016 r. wynoszą 69,3 mld zł, powinny wzrosnąć o prawie 10 proc. i o tyle samo –

ceny jednostkowe świadczeń zdrowotnych. Takiej zmiany jednak nie zaplanowano.

Sieć nie dla wszystkich

Kolejnym problemem jest niepokój związany z planowanymi zmianami w sposobie przyznawania środków i powstaniem tzw. sieci szpitali. Projektowana nowelizacja prowadzi do rewolucyjnej zmiany dotychczasowego systemu kontraktowania świadczeń. Zakłada ona odstąpienie od dotychczasowego sposobu finansowania pojedynczych procedur medycznych na rzecz finansowania ryczałtowego, które uzyskają oddziały szpitalne kwalifikujące się do podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej. Obawy budzą oddziały, które nie zostaną zakwalifikowane do danego poziomu, a tym samym nie będą miały zagwarantowanego kontraktu. Istnieje poważne ryzyko, że może to zaowocować likwidacją oddziałów szpitalnych, a niekiedy nawet całych szpitali.

Działania reformujące system ochrony zdrowia powinny być poparte pilotażem, z którego wynikają konsekwencje finansowe dla poszczególnych uczestników systemu oraz stopniowo wdrażane. Bezwzględnie muszą im towarzyszyć dodatkowe środki finansowe z budżetu państwa, bez których żadna reforma systemu ochrony zdrowia nie zakończy się pomyślnie.