Muzeum Zbrojownia na Zamku w Liwie ma już 50 lat. W jubileuszowych uroczystościach 10 czerwca br. wzięli udział marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik i członek zarządu Janina Ewa Orzełowska. Doceniając całokształt działalności placówki uhonorował muzeum Medalem Pamiątkowym „Pro Masovia”, a osobom zasłużonym wręczył okolicznościowe dyplomy uznania.

W programie uroczystości jubileuszowych przewidziano m.in. zwiedzanie kościołów węgrowskich, konferencję naukową pt.: „Kolekcje w zbiorach muzeów Mazowsza”, Koncert kwartetu smyczkowego Collegium Musicum UW oraz zwiedzanie Muzeum Zbrojowni na Zamku w Liwie, pokaz rycerski i biesiadę na dziedzińcu z tańcami.

Siedzibą Muzeum Zbrojowni na Zamku w Liwie jest zespół zabytkowych budowli złożonych z murowanego dworu barokowego, gotyckiej wieży bramnej oraz zachowanych fragmentów murów obronnych zamku wzniesionego w początkach XV w. Muzeum pełni także rolę ośrodka kultury. W galerii "Wieża", mieszczącej się w wieży bramnej, urządzane są wystawy czasowe malarstwa i grafiki. W Sali Rycerskiej zamku odbywają się koncerty muzyki klasycznej i popularnej. Muzeum jest współwydawcą czasopisma naukowego „Rocznik Liwski”, odbywają się tu również konferencje naukowe i wystawy historyczne. Jest ponadto siedzibą Bractwa Rycerskiego Ziemi Mazowieckiej i Podlaskiej, które organizuje doroczny, sierpniowy Turniej Rycerski o Pierścień Księżnej Anny. Na podzamczu, również co roku, odbywają się festyny archeologiczne, które mają charakter edukacyjno-rozrywkowy.

Zamek w Liwie został zbudowany na lewym brzegu Liwca w 1421 r. Jego fundatorem był książę mazowiecki Janusz I Starszy. Po wygaśnięciu linii męskiej Piastów mazowieckich od 1526 do 1536 r. zamkiem władała księżniczka Anna Mazowiecka, a następnie należał on do królowej-wdowy Bony Sforzy. Na początku XVIII w. popadł w ruinę na skutek walk ze Szwedami, a podczas II wojny światowej cudem uniknął rozbiórki. Ruiny Zamku przed zniszczeniem ocalił Otto Warpechowski, niemieckiego pochodzenia pisarz i archeolog-amator, który przez 2 lata wmawiał okupantom krzyżackie pochodzenie zabytku, co uchroniło go od zagłady. Zorganizowana przez niego ekipa budowlana zabezpieczała zabytek i reperowała największe uszkodzenia. Prace zostały przerwane w 1944 r., kiedy to Niemcy zwątpili w wersję historyczną przedstawianą przez Warpechowskiego, na szczęście temat rozbiórki ruin nie został już podjęty. Dzięki oszustwu zamek w Liwie uratowano. Prace renowacyjne podjęte zostały ponownie dopiero w latach 50. XX w.
 

Muzeum zostało otwarte oficjalnie w 1963 r. Zaczątkiem jego zbiorów była kolekcja broni przekazana przez Muzeum Historyczne m. Krakowa, która dała impuls do założenia w Liwie muzeum-zbrojowni. Obecnie muzeum ma trzy działy: militarny, artystyczny i historyczny. W zbiorach sztuki znajduje się duża kolekcja portretu sarmackiego z XVII-XVIII w. Gromadzone są też meble (zwłaszcza renesansowe) i tkaniny, ale zgodnie z profilem muzeum, zdecydowaną większość zbiorów stanowią militaria, które obejmują różne rodzaje broni i uzbrojenia ochronnego, umundurowanie, amunicję, odznaczenia, plany i dokumenty wojskowe. Z historią zamku nierozerwalnie związane są legendy: o początkach zamku, o śpiących rycerzach i o Żółtej Damie.