18 listopada br. w Ciechanowie obchodzono 150 rocznicę urodzin kardynała Aleksandra Kakowskiego. W uroczystościach upamiętniających duchownego wziął udział m.in. Marszałek Województwa Mazowieckiego Adam Struzik.

W homilii główny celebrans przypomniał, że ojciec kardynała Kakowskiego Franciszek, był powstańcem styczniowym, a matka – Paulina z Ossowskich, osobą bardzo religijną. W takiej atmosferze młody Aleksander dorastał i uczył się „cnót chrześcijańskich oraz postaw obywatelskich”. Biskup płocki przytoczył również zawołanie biskupie Aleksandra Kakowskiego, które przyjął w 1913 roku, zostając arcybiskupem warszawskim – „Operari, sperare”, co znaczy „Pracować i nie tracić nadziei”. Stwierdził, że rocznica urodzin kardynała powinna motywować do stawania się „promotorami duchowych zmagań o odpowiedzialność i patriotyzm”.

Po zakończeniu mszy św. zgromadzeni w świątyni wysłuchali koncertu sopranistki Małgorzaty Ajdukiewicz oraz towarzyszącej jej akompaniatorki, pianistki Ewy Pelweckiej. Artystki zaprezentowały utwory religijne, patriotyczne i popularne, a wśród nich: „Ave Maria”, „Białe róże”, „Maki”, „Chłopca mego mi zabrali”, czy „Time to Say Goodbye”.

Sejmik Województwa Mazowieckiego uchwałą  Nr 45/12 z dnia 12 marca 2012 r. ogłosił  rok 2012 „Rokiem kardynała Aleksandra Kakowskiego na Mazowszu”

------------------------------------------------------------------------------------------------

Kard. Aleksander Kakowski (1862-1938) – arcybiskup metropolita warszawski, prymas Królestwa Polskiego i przewodniczący Rady Regencyjnej, pochodził z diecezji płockiej. Urodził się w znanej szlacheckiej rodzinie Kakowskich herbu Kościesza, którzy swoje rodowe gniazdo mieli w miejscowości Kaki koło Przasnysza. Ukończył Uniwersytet Gregoriański w Rzymie, był doktorem prawa kanonicznego, pracownikiem Sądu Arcybiskupiego i Seminarium Duchownego w Warszawie, rektorem Akademii Duchownej w Petersburgu, kanclerzem Kapituły Orderu Orła Białego. W czasie pełnienia posługi arcybiskupiej w Warszawie m.in. udzielił sakry biskupiej ówczesnemu nuncjuszowi w Polsce Achillesowi Rattiemu – późniejszemu papieżowi Piusowi XI. Poza tym erygował w Warszawie 20 parafii, a w diecezji 30, zbudował 19 kościołów, koronował obraz Matki Bożej Ostrobramskiej w Wilnie. W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. pozostał w Warszawie. Zmarł w wieku 76 lat w Warszawie, jego grób znajduje się na cmentarzu na Bródnie.